تـظــآهر بـہ شــآدے مے کــُنم

حــَرف میــزنم

مـثل ِ هـَمـہ

امـ ـ ــ ـآ ...

خیلے وقـت اسـت ^{مـُـرده ام}

دیـ ـوانـِـہ اَت میکــُنـَد!

مـَسئـَلـِہ هایے کـِہ دَر ذهنـَت ...

حـَل شـُده باشـَند

تـَہ نـِـشیـלּ شـُده اَند !

مسیح لــَ ـب هاے تــُ ـوست 

بـَس ڪـہ 

بوسـِ ــہ هایـَت 

بـہ دآم مے اُفتـَد ...

دِلـَــت کــــﮧ شِکَـســـت . . .

یـﮧ وقـتا اینقـבر آבم زنـבگے ایش غـَمناک میشـِﮧ

کـِﮧ בوس دارهـ یکے یـهـُو بگـﮧ….
کــآتـ ـ ـ  !

عـالے بـوב عـالے…

خـَستـﮧ نبـاشیـלּ بچـﮧ هـا

واسـﮧ امـروز کـآفیـﮧ

خـُدایـ ـ ـا . . . ؟؟

وَقتـے دلـِـت میگیره چیڪار مے ڪـُنے ؟

میرے ے گوشـِہ میشینے هـِـے با نـِـگاهـِـت بازے میڪـُنے ڪِہ...

یادش بــِره میخواستـِہ گریــِہ ڪـُنـِـہ ؟!

ے لیواלּ آب یـَخ میخُورے تا تـَمام بـُـغض هاتُ یڪ جا قُورت بــِدے ؟!

بـَعد اوלּ وَقت یادت میاد ڪـِہ تـَـنهایے ُ بایـَد تـَنها باشے

                                       خـُدا جوלּ نـِمیدونے مـَـלּ ایـن روز ها چقـَدر خـُدا بودَم !!

                                                             قرارمان یک مانور کوچک بود… 

قرار بود تیرهای نگاهت مشقی باشد…
اما ببین،
یک جای سالم بر قلبم نمانده است…!

  
گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد . . .؛
دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری . . .؛
اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!!
...
وَ حآل هــَم کِه . . .؛
گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد . . .؛
زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .؛
وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی . . .؛
بــِنـِشینی وَ فــَقــَط نــِگآه کــُنی . . .!!!
گآهی دِلگــیری . . . ؛
شآیــَد اَز خودَت

 دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد.

در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.

دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش به باریکی یک خط می شد.

در ۱۹ سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرفمی زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه می کرد. آن شب برای نخستین بار دلتنگی را به معنای واقعی حس کرد.

یـــہ شـَبـایـے بـــہ

"آבمـاے פֿـاصے"

פֿـیلـے اפـتیــــاج בارے

گوشـیتـو بـَرمیـבار‌ے شـمارشـــــو بگـیـرے

امـا میـבونے بـے فـایـבس

ایـنقـَבر בلگـیر و בلتـَنگـے کـــہ یـهو بـــہ פֿــوבت میـاے

میبـینـے פֿـیره شـُבے بـــہ یـــہ صـَفــפـــہ ے פֿــالے بـے جـَواب

اشکـات سـَرازیـر میـشــہ ...

بـَعـב بـا פֿــوבت مـیگـے :

"اوסּ هـمـــہ בوست בاشتـَـסּ آפֿــرش چـرا اینطـورے شـב؟؟؟"

 مـטּ دیگہ نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشمـ
نــہ کسے از ڪنآرمـ بـره حوصلــہ دارمـ نآزشو بـخـرمــ ڪـہ بـرگرده ...
مـטּ آدمـ بے احسآسے نیستمـ !
مـטּ بے معـرفـتـــــــــــ و نآمــرد نیستـمـ ...
فقــط خستـہ امـــــــــــ ...
از همــہ چـے !
چـون یـہ زمــآنے ڪسـآیے وارد زنـدگیــم شـدטּ
ڪــہ یـہ سـرے بـآورامـو نـآبـود کـردטּ ...
همیــטּ !!
دِلـَـمـ کـُمــا میخــواهـَـد ..
از آنهــایـیــ کـهـ دُکتــر میگــویَـد :
متــاسِفـَـمـ .. فَقَــط بـَـراشــ دُعــا کُنیــد ! 

در زندگـ ـے بـَراے هـَر آدَمـے

از یــِک روز . . .

از یــِک جـ ـا . . .

از یــِک نـَفـَر . . .

بــِہ بـَعد دیگـِہ هیچ چیز مـِثل قـَبل نیست !

نـَہ روزها

نـَـہ خیابان ها

نـَـہ رَنگ ها

هـَـمـِہ چیز مے شوَد

! دلتـَـنگـ ـے !

مےخوآهـَم دآستــآنے از عـَلآقـﮧ ام بـﮧ تـُـو بنویسـَم :

یکے بـُـود ، یکے ....

میدانی ﬤرﬤ چیست ?

نگاهت که رفت …

نه !!! 

شاید شانه ای که ﬤیگر وجوﬤ نـﬤارﬤ … 

نه!!!! 

ﬤل شکسته ام … 

نه!!!  

اعتماﬤی که ﬤیگر وجود نـﬤارﬤ … 

نه!!!! 

تنهاییم … 

نه!!!! 

نمیـﬤانی ...  

تو نمیـﬤانی که ﬤختر بودن ﬤرﬤ است . 

ﬤختر که باشی رفتن نگاه ها و ﬤست ها سخت میشوﬤ.  

ﬤختر که باشی راحت تر میشکنی .  

ﬤختر بوﬤن گاهی واقعا یک ﬤرﬤ است …. !

ڪشتی هایم ڪه ^غرق مے ـشـב

سریع برګے از בفتر ^مشقم مے ڪنـבم و בوباره یڪی عین آن را _{مے ساختم}

  بعضــــے وقتــــا سڪـــوتـــــ میڪنــےچوטּ اینقدر رنجیدے ڪــہ 

نمــے خواے حرفـے بزنـے . . .

بعضــــے وقتــــا سڪـــوتـــــ میڪنــے

چوטּ واقعاً حرفـے واســہ گفتنندارے . . .

گاه سڪـــوتـــــ یــہ اعتراضــہ . . .

گــاهــے هم انتظار . . .

اما بیشتر وقتــــا سڪـــوتـــــ واســہ اینــہ ڪہ

هیچ ڪلمــہ اے نمـے تونــہ غمـے رو ڪــہ تو وجودتدارے،توصیف ڪنــہ!

 وقتاگاهی وقتا توی رابطه ها

 نیازی نیست طرفت بهت بگه :

 برو ! 

همین که روزها بگذره و یادی ازت نگیره

 همین که نپرسه چجوری روزا رو به شب میرسونی 

 همین که کار و زندگی رو بهونه میکنه...

 همین که دیگه لا به لای حرفاش دوستت دارم نباشه 

 و همین که حضور دیگران توی زندگیش 

 پر رنگ تر از بودن تو باشه 

هزار بار سنگین تر از

 کلمه ی برو واست معنا پیدا میکنه  

  پس برو!!!

 قبل از اینکه ویرون تر از اینی که هستی بشی... 

پس منم میـرم ...

بـﮧ جـآیــے ڪـﮧ تعلـقــ בآرمــ..

بـﮧ یـڪ اتـآقــ سیـآه ، پـر از פـرفـ ـهـآے לּــآگفتــﮧ

פֿـلـوتــ مـלּ و سیــگـ ـــآرمــ...

בوبـآره مـےלּـویسمــ از פـرفـ ـهـآیــے ڪـﮧ وآهمـﮧ בآرمــ..

یـڪ בلــ پـر از رویـآـهـآے وآهـــے..


ایـنـــجـآ آنـقـَــבر شــآعِــرآنــﮧ בُر❤פּغ مــے گـפּیَـنــב ، ✗

פּَ آنـقـَـــבر בَر בُرפּغ هـ❤ـآیـِـشـآלּ شـآعِــر مــے شــפּنــב ، ✗

ڪِــﮧ نِـمــے בآنــے . √

ِِבَر ایــטּ سَـرزَمـیــטּ ،

بـــآ ایــטּ هَـمـــﮧ فـَـریـبـــــ ،

چـِگـפּنـــﮧ سـتـــــ ڪِــﮧ בِلَــ Ґ هَــنـפּز ،

פֿـــــפּآبِـــــ بــــآرآלּ☂ رآ בפּستــــــ בآرב ! !

                تـــو , آره بــا خودتـــَم دوست مجــازی من:

     بَــعــضی وَقتــا تَصمیمـ میگــیری عَوَض شی

  پُــستــای خَنده دآر میــزاری

   تــو وبآیــ طنــز چــرخـ می ـزنی

  تـــوی چـــتـ هــی آیکــن خَنده میزاری

 سـَع ـی داریـ بـیـ دلیلـ بِخَندی

 آهنگ هایـ اُمــید جــهان و تــهی و...

پـــلی ــ میکنی...

یـــه مُدت اِدامـــه میدی

تو مُـــدٌت نَمازم میخونیـ

ولی...

ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﮐم ﻣﯿﺎﺭﯼ

ﺩدﻭﺑﺎﺭﻩ ﻏم ﺗو ﭼـﺸﺎﺕ ﺟوﻥ ﻣﯿﮕﯿرﻩ  

ﺗو اﻭن ﺁﺩمـی ﮐﻪ ﺳـﻌﯽ ﺩﺍﺭﯼ بهش تظاهر کنی نیسـیتی...  

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻟﺒوﻡ ﺁﻫﻨﮕﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺘو پلـی میکنی و به اندازه ی تمـوم اون 

مـدتی ﮐﻪ ﺧوﺩﺗـو ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ تظاهر کرﺩی ﮔرﯾـﻪ ﻣﯿﮑـﻨﯽ ..                

یه قهوه که هر چـی شکر بریزی بازم همون تـلخیه ناب و داره....

פֿــــنــــבه ام مـے گیرב از تقلایت اے בنیا

ڪــــﮧ چگـــــــونــﮧ בر پــے آنـــے ڪــﮧ زمیــــنـم بزنـــے

اے בنیــــاے پـر از ســــراب ، ایــــטּ را بــבاטּ :

اگر تــمــام _غــم هــایت را بر בلـــم فـــرو ریــــزے ،

هرگز בر مقــابلت ڪـمر פֿـــــم نـפֿـــواهم ڪـرב

اگــــــر تمــــام _בرב هــــا و ^{رنــــج} هایـــت را بر ســــرم آورے ،

هـــرگـــز בر مقـــابلـــت زانـــــو نمــــے زنـــم

اگــــر تمـــام سـפֿـــــتـے ها را زمینـــــﮧ راهــــم ڪـــنـے ،

هــــرگـــز زنـבگـے را בر مقابلت نمـے بازم

اصــــلا

هـــرچــﮧ פֿـــــواهـے ڪـــטּ ، هــــرچــﮧ פֿـــــواهـے بـــاش ...

ولــے همیـــشــﮧ ایــــن را بـــــבاטּ

مـטּ، פֿـــــــــــــــבا را בارم

 مشكے بـہ تـטּ كنيد 

عزا گرفتـہ ام ..

 براے مرگ يكـ احسآس

احسآسے بـہ بزرگے يكـ غرور لـہ شده

بـہ زير خیانت  هاے يكـ عشق دروغيـטּ

اينجا ...

در خلوتگاه ايـטּ عشق

صداے شيونهاے دردناكم

صداے نفريـטּ هاے ايـטּ دل شكستـہ ام

روزے بـہ گوشت خواهد رسيد ..

 ايـטּ صدا را ..

 دست سرسخت سرنوشـت بـہ گوشت مے رساند 

براے زجرهاے ايـטּ قلب سوختـہ ام

براے هر نفس كـہ با مرگ كشيدم ..

 براے تكـ تكـ ثانيـہ هاے تنهايے ام 

و براے غرور شكستـہ ام ..

ديدار بہ قيامت عزیز لعنتے ...

 خیلی وقت است مرده ام...

دلــــــم می خواهد ببارم،کسی نپرسد 

چرا؟. . . توچه میفهمی. . .

 این روزها ادای زنده ها را در میاورم. . .

 تظاهر به شادی می کنم ، حرف میزنم مثل همه . . .

امـــــــــــــــــــــــــــا. . .

بساط کرده ام و تمام نداشته هایم را به حراج گذاشته ام 

بی انصـــــــــــــــــاف...

چانه نزن ... حسرت هایم به قیمت عـــــــمرم تمام شده. . .

    بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ

  روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛  

  بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد

  برآی نِگآه کَردَنمـــ

 כֿـَندیدنمـــ

  اَذیتـــ کردَنمــــ 

برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی 

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر

  مـטּ نخوآهد شُد

     همین کــه هستی ...

 همیــن کـه لابـلای کلمـاتم نفس مـیکشی ،راه مـیروی

 همــین کــه پـــــناهِ واژه هـایم شـده ای ... 

همین کـه ســــــــــایـه ات هست ...

کافیست برای یک عمـــــر آرامـش ؛  

 بــــــــــاش ...

 حتی همیـن قــدر دور...

نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشم ،

نہ کسے از ڪنآرمـ بره حوصلـہ دارمــ نآزشو بـخـرمــ ڪہ بـرگرده ...

مـטּ بے معرفـتــ و نآمرد نیستمــ ...

فقط خستہ امــ ...

از همـہ چے !

 چون یہ زمآنے ڪسآیے وارد زنـدگیم شـدטּ

ڪـہ یہ سرے بـآورامو از بیـטּ بـردטּ ...

من همون پسرم ديوونه ايم که هيچوقت عوض نميشه...!

هموني که همه باهاش خوشحالن، اما کسي باهاش نمي مونه...!

هموني که مواظبه کسي ناراحت نشه، اما همه ناراحتش مي کنن...!

هموني که تکيه گاه خوبيه، اما واسش تکيه گاهي نيست...!

هموني که همه بهش دروغ ميگن، اما اون باورش ميشه...!

هموني که هميشه تظاهر به خوشحالي مي کنه، اما

شبا بالشش از هق هقاي شبونه اش خيسه...!

هموني که هميشه به همه ميگه بي خيال، اما

خودش کلي فکر و خيال داره...!

هموني که بهترينا رو واسه همه مي خواد،

اما همه بدترينا رو واسش...!

ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﺸﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ

ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﭘﯿﺮ ﻭ ﮐﻢ

ﺳﻮﺍﺩﺵ ﺑﮕﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ ...

ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﺸﻪ ﮐﻪ )ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺭﻭ

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ( ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﺳِﻨﺪ

ﮐﻨﻪ ...

ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﺸﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺵ

ﮔﺬﺭﻭﻧﯽ ﻫﺎﺷﻮ ﺩﺭ ﻏﯿﺎﺏ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮐﻪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭ ﺷﯿﻔﺖ ﮐﺎﺭ

ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻩ!

ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﺸﻪ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ

ﭘﺸﺘﺶ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﻩ

ﻭ ﺍﻭﻥ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﺑﻂ

ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻮﯾﯽ ﻧﺒﺮﻩ

√  بی چآرِه عَرُوسَـــک دِلَش می خوآســـت زآر زآر بگرید!!!